Wonderkindje-NefrotischSyndroom

Vandaag had ons mannetje uit het niets een echt hele slechte dag. Met pijn uit bed en veel huilen. Tijdens het rondje wandelen met de honden en hij op zijn loopfietsje kon hij amper kracht zetten op zijn beentjes. Alsof hij stijf was. Het deed hem ook pijn en putte hem enorm uit. Halverwege de route toch maar in de kinderwagen waar hij zelf al om vroeg. Eenmaal thuis ook non stop gehuild om alles, vooral om honger, pijn en mama. Afvragend waar dit opeens vandaan kwam. Toch de medicijnen die we gestart zijn (hou zou er iets duffer van worden werd ons verteld) of zou het de omslag van het weer zijn, heeft hij iets anders gegeten of juist een slechte nacht gehad. Te veel vragen en te weinig antwoorden. Een lange tijd met hem in me armen op schoot gezeten. Dicht knuffelend tegen me borst aan waarbij hij al snel in slaap viel. De laatste x dat hij dit deed was toen hij zo ziek begon te worden. Zou het dan toch weer een begin kunnen zijn...... Voor de zekerheid zijn eiwitten e

Het leven is mooi, het leven is uitdagend, het leven is doorgaan, het leven is keuzes maken en het leven is soms het dat gene verliezen waar je het allermeeste van houd. Soms is het leven gewoon heel oneerlijk. afgelopen nacht lang wakker gelegen na het bericht van een kennis waarvan haar baby'tje met 20 weken zwangerschap veel te snel van is geboren en gestorven. Iets wat voor hun als ouders een vreselijk verdriet zal zijn. Het heeft me aan het denken gezet aan 3 jaar geleden dat de artsen ons vertelde dat wij een vruchtje / kindje verloren waren en ons andere kindje zouden gaan verliezen. Nog steeds doet dat bij het denken de tranen in me ogen springen. Het verdriet van het verlies van een deel van jou en het aankomende verlies van je kindje dat je nog mag dragen. Ik weet nog goed hoe extreem overstuur ik was toen het bloeden begon en ik wist dat het over zou zijn. Moedernatuur is zo vreselijk oneerlijk soms. Nog elke dag blijft het verdriet van de zwangerschap v

Het was al weer even stil rondom de gezondheid van ons mannetje. Helaas verspeld dat nooit veel goeds. Wat afgelopen weekend een leuk kampeerweekend had moeten zijn "Tenten neer zetten, BBQ aan, lekker zwemmen en spelen" liep uit in een opgezwollen jeukende tomaat die gek werd van zich zelf en heel hard moest huilen. We dachten dat het kwam van de zonnebrand (Nivea) maar die gebruikte we al jaren van dat merk en nooit geen last. Dus even niet smeren..... en hop het zelfde effect. Na wat onderzoek kon het maar een ding zijn 'zonneallergie of ook wel PMLE'. Vanmorgen de huisarts gebeld en gelukkig gaf zij gelijk ook de verklaring zonneallergie. Dus medicijnen om het te verhelpen en het weg te houden. Tevens speciale zonnebrand gekregen waar geen toevoeging in zitten en die dus volledig veilig zou moeten zijn om alles uit te sluiten. Ze dacht dat dit toch een werking van zijn ziekte/nieren kon zijn. Dus net thuis gelijk maar gestart met de medicijnen en hopelijk m