Wonderkindje-NefrotischSyndroom

Opeens uit het niets ging vanmiddag mijn telefoon. Een vriendelijke stem aan de andere kant van de telefoon vertelde ons dat ze belde via Stichting Kinderidee. Ze belde om te laten weten dat er een plekje was vrijgekomen voor de volledig verzorgde midweek Beekse Bergen en of wij wilde mee gaan. Ik kon van enthousiasme geen woord meer uitbrengen. Wij, op vakantie, gratis, zomaar..... Ik geloofde me oren niet. Half gillend van vreugde kon ik alleen maar graag antwoorden. Hoe fijn even er samen tussenuit en genieten. Dus snel alle papierwerk regelen (arts, school, stichting) en thuis alles regelen. Want in een kleine 2 weken tijd is het al zover. Best een beetje spannend. Maar wat zullen de kinderen het heerlijk vinden. Even geen zorgen, even allemaal ontspannen en even geen zorgen. Vooral geen zorgen voor even, iets wat we hard kunnen gebruiken. We worden die midweek lekker verwend met een huisje (6 personen) volledig kant en klaar en lieve vrijwilligers die komen helpen bijstaa

Nierdonatie-pooster...... Dit was vanmorgen gelijk het eerste wat ik las op de Facebook groep waar we lid van zijn. Nog geen half uur later loop ik langs het bus hokje en zie daar de enorm grote flyer. Als moeder van een nier-patiëntje is dat best wel indrukwekkend en er ging van alles door me heen. Toen vijf maanden geleden onze wereld instorten en we te horen kregen dat ons wonder zijn nieren niet meer werkte hebben we het vaak over nier-donatie gehad. Of we dat wilde, hoe we er over dachten en wie dan als eerst zich zou opstellen om onze zoon te redden. Want hoe je het ook wend of keert je kan niet zonder nieren. Bij het zien van de enorme flyer kwam dit alles weer even opnieuw boven. Heb enorme respect voor mensen die hun nier doneren, in mijn ogen een soort superman/wonderwoman want je red iemand zijn leven. Op de vraag of ik zou doneren? JA maar wel aan me eigen kind. We hebben gezien wat het deed toen zijn nieren het niet meer deden en als dat in de toekomst weer gebeurt (75% k