Wonderkindje-NefrotischSyndroom

Vandaag nemen we afscheid van een wel heel bewogen jaar 2019. We begonnen dit jaar met een flinke opname van Bay , eindigde de hoop op herstel na chemo en kregen te horen dat hij medicijnafhankelijk was geworden, hebben we mogen genieten van onze laatste vakantie als gezin van 6 bij slagharen, zijn we naar ziggo dome geweest en oog in oog gestaan met dino's, mocht ik gedag zeggen tegen mijn zwangerschap en kregen wij ons prachtige wondertje Indy in onze armen, liepen we daarna wekelijk door het ziekenhuis voor het gipsen en Bay zn terugvallen, deden we mee aan een superhero run, hebben we afscheid genomen van onze volkstuin, zijn we eindelijk verhuist naar een huis waar we ons fijn in voelen, overwon Bay infectie op infectie, genoten de kinderen van een verzorgde dag tijdens een speciaal sinterklaasfeest, en mochten we het jaar in foute kerstkleding gezamelijk vieren tijdens kerst. Wat een jaar vol ups en downs. Maar wat zijn we trots op waar we mogen staan. Onze mooie 5 en elkaar.

Nog even en het is al weer 2020. De tijd vliegt voorbij en zeker afgelopen maanden is er een hoop gebeurt. Zo zijn we na lang vechten met de gemeente en woningbouw verhuist naar een groter en ruimer huis, zonder schimmel, asbest en kou. Het oude huis werd voor ons mannetje z'n gezondheid echt een probleem, maar sinds onze verhuizing gaat het een stuk beter. Hij word uitgerust wakker, lekker warm en schoon. Wat een verademing voor ons allemaal. Helaas kregen we ook te maken met een flink infectie probleem bij ons mannetje z'n knie. De huid van z'n knie werd geïnfecteerd binnen drie dagen van een erwtje naar hele knie waarvan de vellen afhingen. Het was zo vreselijk dat zelfs de artsen even schrokken, maar het ook te verklaren was gezien zijn lage weerstand door de medicatie. Na een zoektocht naar de juiste antibiotica, want die waren niet te krijgen, "ja pas in 2020", is het gelukkig toch gelukt de juiste antibiotica te vinden. Maar helaas is het nog steeds niet g