3jaar RS overwonnen.

Vandaag is het 3 jaar geleden dat onze man opgenomen werd met extreme RS-Virus. Het is en blijft toch een verdrietig iets als ik er te lang bij na denk. Maar wat een engeltjes hebben hem toen door dat diepe dal geholpen en die vreselijke ziekte laten overwinnen.




Hoe het nu gaat?
We zijn al weer wat weekjes verder en we mogen best tevreden zijn. De medicijnen slaan tot nu toe goed aan en geven geen allergische reactie. Dus we mogen er vanuit gaan dat het zijn werk doet. Wel is ons mannetje van druk naar bom explosie verandert. Zijn motortje blijft maar lopen en zit geen seconde stil. En als het even niet gaat zoals hij in zijn hoofd heeft zitten explodeert zijn bommetje, rent tegen muren op, laat zich op de grond vallen en is even volledig buiten zichzelf. Dat is wel erg lastig soms. Op advies van de arts nu versneld aan het afbouwen met de Prednisolon, de dader volgends hem dus we zijn heel benieuwd. Zijn beenpijn is helaas nog niet veel beter geworden. Zo zijn we afgelopen weekend naar het bos gegaan zonder kinderwagen en had hij het echt wel even zwaar en veel pijn, maar konden wij mooi pijlen waar zijn pijngrens lag. Tevens is hij nog net zo moe tussen zijn schooldagen door als anders, denk ook niet dat dit zal veranderen. Maar we mogen niet klagen. Zijn albusticks zijn negatief voor eiwitten en dus lekt hij niks wat super goed is natuurlijk. We hebben weer even adem pauze dus, iets wat echt wel even fijn is na alles. Dus samen lekker genieten van alle mooie dingen en het mooie weer buiten. Trots op onze lieve man.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Nierziekte - Nefrotisch Syndroom

Afbeelding
Eind februari begon ons wondertje (net 2) op te zwellen in z'n gezichtje. Eerst schonken we er weinig aandacht aan, dachten misschien is het morgen wel weer verdwenen. Maar het zwellen werd in een rap tempo erger zo erg dat zijn beentjes, handjes, buikje strak stonden van de zwelling. Op 10 maart belde ik de huisarts want dit ging zo niet langer goed. Toen de huisarts hem zag gaf ze weinig gehoor en werd ik weg gestuurd met het is een verkoudheidje. Nou kende wij ons kindje omdat hij al 2 jaar lang veel ziek is en dit absoluut geen verkoudheidje was. Die maandag er na gelijk gebeld maar toen was er geen plek en zouden we dinsdag een bel-afspraak hebben. Na duidelijk maken dat het zo ernstig was en de zorgen enorm waren mochten we dinsdagmiddag toch even langs komen. Ook deze huisarts wist niet echt raad maar om ons toch gerust te stellen dan toch maar even een urine testje. Nou die was gelijk duidelijk. Een enorme hoeveelheid eiwitten. Ze maakte snel...
Meer lezen

Laatste opties

Afbeelding
Net met ons mannetjeterug uit amc. Na lang gesprek met zijn nefroloog is besloten om hem over te zetten op Tacrolimus medicatie tegen zn ziekte. Hij zit op een 9 op 10 van ernst met zn ziekte. Meer opties zijn er niet meer. Aangezien hij niet reageert of het afbreekt.  Dit middel vervangt straks zijn cellcept.  Maar heeft veel meer bijwerkingen. Oa:hoge bloeddruk (die heeft hij al), last krijgen van trillende handen, hoofdpijn, slapeloosheid, duizeligheid, maag- en darmklachten. vaker een infectie krijgen omdat inmuum uit staat.  Hij mag geen grapefruit of sappen met iets van grapefruit.  En sint janskruid. En grote kans op suikerziekte. We gaan een heel nieuw avontuur aan. En vind het mega spannend. Zeker al die bijwerkingen, hij is zo gevoelig. En wat als dit ook niks doet.... Tijdens het gesprek aardig wat tranen gelaten ondanks dat we wisten dat het niet goed ging, wist me gevoel het al maanden. Maar na het gesprek en de uitleg waar hij stond en dat er straks gee...
Meer lezen

Voor de camera en in de krant

Afbeelding
 Een paar maanden gelden kwam ik een artikel tegen op de website van de Nierstichting. Wij zijn al sinds de ziekte van ons mannetje lid van deze mooie organisatie. Toen was het nog met de reden dan zijn we niet alleen, maar nu is het zoveel meer. Zoveel informatie en speciale dagen, webinars over diverse nierziektes en onderzoeken. Voelt gewoon goed. Maar dat ter zijde.... Ik las dus hier een artikel over een oproep dat zij kinderen zochten die echte jonge helden waren. Nou was hij natuurlijk al een echte kanjer maar een held was hij ook zeer zeker. Ons verhaal delen op groot vlak vond ik toch ook wel spannend naast deze blog hebben we nog helemaal geen grote dingen gedaan, maar hoe mooi om op deze manier aandacht te vragen voor alle kinderen met deze ziekte en dus zonden wij zijn verhaal in. En niet veel later werden wij gebeld, de redactie had interesse in ons verhaal en onze prachtige jonge held. Er volgde snel een telefonische interview en er kwam een echte cameraman/team langs...
Meer lezen