Een dipje

Afgelopen week ging het toch even niet zo goed met ons mannetje. Hij was vreselijk moe, niet eten, dikke ogen en erg blauw, pijn in z'n benen en buik, gewoon niet ons mannetje. We testen al sinds die dinsdag positief voor eiwitten +1 en vrijdag ochtend zelfs +2. Omdat we toch twijfelde of hij wel echt eiwitten verliest hebben we het laten nakijken bij de huisarts, ook hier kwam er +1 uit en als verrassing een positieve blaasontsteking. We hebben gelijk onze arts in het AMC gebeld en die zei ons gelijk te komen. Niet veel later stonden wij bij de arts in het AMC en werd ons mannetje volledig gecontroleerd. We moesten ook gaan bloedprikken, iets wat ons mannetje echt vreselijk vind, maar we gelukkig dit maal hulp van pedagogisch medewerkster bij kregen. In plaats van het standaard prikken op de poli mochten we mee naar het Emma-kinderziekenhuis om daar samen met hem in een rustige omgeving te gaan prikken (speciaal prikprogramma voor kindjes met extreme angst/ trauma). In vergelijking tot het prikken op de poli ging het iets beter en minder traumatische. En natuurlijk kreeg hij als goedmaker een mooi cadeautje. Komende keren zullen we deze prik hulp blijven krijgen. De uitslagen van het bloedonderzoek waren er al snel, een gedeelte in elk geval, en die waren goed en was niks geks op te zien. De andere uitslagen krijgen we dinsdag (morgen). Volgends de arts lag het probleem bij ons mannetje zijn bijnieren, deze waren door alle medicatie erg lui geworden en dus krijgen we voor een aantal dagen prednison om de bijnieren even een power-boost te geven in de hoop de eiwitten te stoppen en ons mannetje wat meer leven te geven. (Gek om te horen dat zijn medicijnen meer stuk maken dan genezen) Voor nu is het dus weer even rustig aan doen en goed in de gaten houden. En hopen op goed nieuws morgen.