rondje ziekenhuis en meer

Het waren drukke dagen afgelopen dagen. Gisteren (woensdag) was het eindelijk zover en was de tussentijdse controle en evaluatie en bloeduitslagen. Kleine man was al weer 13,55 kilo en 89 cm groot en zijn bloeddruk was 101/52 dus dat was allemaal goed. Wel door de Prednisolon weer flink aangekomen maar dat zal volgends arts wel weer weg vallen. Verder was de arts tevreden over de bloeduitslagen. Alles zag er goed stabiel uit en binnen norm. Wel was zijn allergie voor melk, vis en pinda nog steeds aanwezig en is dat nu iets waar we echt strenger mee bezig moeten om zo zijn afweer systeem te helpen tot rust te komen. Wel hebben we de optie besproken of punctie met de tijd bij opnieuw terug komen een optie gaat zijn. Met de punctie zouden we kunnen vaststellen welke vorm zijn ziekte heeft om zo gerichter te behandelen, maar daarvoor moet eerst de ziekte terug komen. Arts gaf aan dat het mogelijk was maar dat hij het pas echt wil doen als het blijft terug komen gezien de grote risico's de punctie gaat hebben en dat we na de punctie zwaardere medicijnen moeten starten. Dus voorlopig is het gewoon opnieuw wachten en duimen.

De eiwittesten waren afgelopen dagen wat lastig. Van negatief naar positief naar negatief. Dacht dat ik gek werd en zelfs al een tweede potje aangeschaft om te kijken of de testen fout zaten. Komende dagen extra in de gaten houden.

Vandaag was het tijd voor een rondje KNO arts. De dokter van weinig woorden had net als vandaag weinig te zeggen. Hij keek snel naar ons mannetje zijn oren en nog even naar zijn keel. Gezien de blijvende oorontsteking en het verlies van zijn buisjes is besloten dat hij opnieuw buisjes geplaatst gaat krijgen. Gezien de oorontstekingen negatief werken op zijn al zwakke lichaam erg blij met de keuze. 11 januari 2017 staat hij op de planning, als hij tenminste stabiel blijft. Word weer een spannende ochtend.

Tevens had onze man vandaag nog een gelukje. Best wel bijzonder eigenlijk. Tijdens ons bezoekje aan de bibliotheek die wij een paar keer per week graag doen vond hij een klein plastic ziplock zakje met daarin een briefje en gehaakte sjaal. Het bleek expres achter gelaten te zijn om zo een toevallige voorbijganger blij te maken. Wat was hij trots met zijn gevonden sjaal. Ergens ontroerde het me enorm en was het zo bijzonder moment na die rare dagen en ziekenhuis. Alsof die gene wist dat we dat echt even nodig hadden, zo iets simpels. Als tegen prestatie gaan wij dit prachtige project steunen door zelf ook wat te maken en achter te laten. Hopelijk vele met ons. Want hier word een ieder blij van. Kijk ook eens op Facebook groep "De anonieme sjaal" en misschien kun je ook mee doen.

Wij gaan nu weer rustig verder. Wachtend op ons wachtbankje. Met de kerstdagen in het vooruitzicht een mooi moment om alles even naast ons neer te leggen en te ontspannen. Voor nu stabiel en hopelijk mag dat nog even zo blijven.