Wat gaat het worden....
Er is inmiddels een eind gekomen aan het warme weer en zo het begin van een nieuwe temperatuur. Iets wat gelijk voelbaar was en ons huis als eerste wist te vinden. Natuurlijk had onze kleine man gelijk de pech en kwam het hard binnen en is het nog niet weg getrokken. Er ligt iets op de loer maar het breekt nog niet door......
12 oktober werd hij na dagen van kwakkelen met pijn, benauwdheid, verhoging in temperatuur, temperament en vermoeidheid extreem ziek. Hij trok weg en werd een soort vaatdoek. Bij het opnemen van zijn temperatuur zat hij al op 39,8. Iets wat bij kinderen wel eens voorkomt maar gezien zijn gezondheid en nierfunctie niet goed. Gelijk de spoeddienst gebeld en binnen 15 min zaten wij in het ziekenhuis bij de arts. Zijn temperatuur was gestegen tot 40,2 graden en hij was lijk bleek. De arts ontdekte al snel dat hij dubbele oorontsteking en keelontsteking had en al zijn lymfeklieren extreem opgezet waren. Hij was flink ziek en dat verklaarde de koorts. Nou is hij bekend met oorontstekingen maar hij gaf niks aan, niet zoals normaal. Hij kreeg gelijk een flinke antibiotica kuur in de hoop dat het snel weg ging. Gelukkig deed dat het ook. Overwinning.
Sinds dien is hij nog steeds in een soort mood swing. Van lief gezellig jongetje naar een soort bloedlustige zombie waar je niks mee kan. Zijn gezichtje is weer dik aan het worden rond zijn ogen en je ziet dat iets nog steeds aan het borrelen is in zijn lichaampje. Zou het de omslag van het weer? Ondanks de zorgen blijven de urine/eiwit stickjes negatief en vind de arts het geen reden tot extra onderzoek. (conclusie overbezorgde moeder.)
Hij ligt nu in onze slaapkamer in het campingbedje wat we toevallig nog hadden staan. Hij was voor de zoveelste avond zijn kamer niet in te krijgen en was zo in shock dat hij begon te hyperventileren en me stevig vastklemde tegen zijn kleine lichaampje. Zo erg hebben we in geen tijden mee gemaakt. Na enige tijd zitten wilde hij alleen nog bij mama slapen. Lekker veilig dichtbij papa en mama en zijn kleine broertje waar hij zoveel van houd. Samen het bedje opgemaakt en nog na snikkend viel hij al snel rustig in slaap. Wat is er toch met mijn kleintje. Wat speelt er toch in jou lichaampje.
Ondertussen ons hoofd aan het breken over wel of geen extra onderzoeken bij VU ziekenhuis maken en de griepprik. Vele artsen raden het aan en toch zijn er vele die zegen beter niet te doen. Vorig jaar heeft hij hem wel gehad en hebben we de dosis laten opsplitsen. Moeilijke beslissingen.
Hopelijk trekt alles snel bij en kunnen we weer gezond en vrolijk verder. Er komen zulke mooie tijden aan Sinterklaas, kerst, nieuwjaar en zijn 3de verjaardag. We gaan duimen voor een positieve vervolg-blog.
Reacties
Een reactie posten