Ons wondertje

Elke moeder vind zijn of haar kindje een wonder. Vanaf het eerste schopje in haar buik tot de eerste aanraking. Elk kind is ook een wonder maar er zijn ook wonder kindjes. Zo ook onze zoon.

In de zomer van 2014 raakte wij zwanger van ons 3de kindje (ons wondertje). Deze zwangerschap begon gelijk heel moeilijk. Veel last van zware buikpijn en raar gevoel. Hiermee belande ik op de eerste hulp in het ziekenhuis. Er werd een echo gemaakt en hier zagen ze veel zorgen. twee vruchtzakjes waarvan een met een slechte hartactie en de andere was al half afgebroken. Daarnaast was mijn baarmoeder volledig volgelopen met bloed. Er werd ons verteld dat we ons moesten voorbereiden op een miskraam. Angstige dagen/weken volgde. Toen we 12 weken waren begon ik te bloeden en verloor ik hele stukken. Gelijk het ziekenhuis gebeld en hier konden we gelijk voor een echo langs komen. Mijn lichaam was inderdaad aan het opruimen maar de goede vruchtzak met baby zat er nog steeds. Nog steeds liep de hartslag niet goed en viel steeds weg maar hij zat er nog. We kregen elke week een echo om zeker te zijn dat het goed bleef gaan. Helaas bleef zijn hartritme steeds weg vallen en kregen we te horen dat hij het waarschijnlijk niet ging halen. Maar de weken verstreken en voor we het wisten waren we 20 weken zwanger. We kregen te horen dat ons wonder een jongetje was en alles er prima uit zag. Ook had z'n hartslag zich verbetert en viel niet steeds meer weg. Vier rustige weken gleden voorbij tot op de 24 weken controle bleek dat hij niet meer was gegroeid. Alle alarm bellen gingen af en mochten gelijk voor een speciale echo door een gespecialiseerd arts uit het VU voor controle. Hier bleek ook dat zijn groei vertraagd was. Helaas kon ze geen oorzaak vinden. We moesten door dragen met extra controles, want eerder halen zou te groot risico zijn. Het was dan ook erg spannend al die weken tot aan de geplande keizersnede met 38+3 dagen. Een extra team kinderartsen stond gereed om ons baby'tje gelijk over te nemen omdat ze dachten dat hij niet groter dan 2 kilo ter wereld zou komen met mogelijk longproblemen. Maar hier vergisten ze zich in. Een prachtig huilend mannetje wit van de smeer werd geboren op 31 januari 2014. Druk bewegend en prachtig roze. Hij werd even na gekeken en mocht daarna gelijk bij mij op de borst. Hij woog maar liefst 2920 gram maar was maar 40 cm groot (dismatuurtje zoals ze zeiden). Een echt inimini mannetje. Wat was iedereen blij dat hij zo goed ter wereld is gekomen na zulke spannende maanden. Alles ging gelijk aardig goed. Hij dronk en plaste/plaste goed. Maar aankomen en warmhouden was een puntje.