Roerige tijden en bloedprikken
Bijna 2 weken gelden dat we ons wonder weer mee naar huis mochten nemen. Alles is opeens een stuk zwaarder en drukker. De grote berg medicijnen die hij 3x op de dag moet innemen wat nog steeds niet geweldig opgegeten/dronken word. Zorg is groter dan toen hij in het ziekenhuis lag.
Afgelopen zaterdag/zondag nacht ging het even fout s'nachts. We zaten eindelijk even te ontspannen na de zware dag op de bank tot we een soort raar gebonk hoorde uit de kamer van de jongens. Daar zat onze oudste zoon overstuur en geschokt van z'n broertje te kijken hoe onze kleine man een soort aanval had en z'n hoofd door het hoofdeinde van z'n bedje probeerde te beuken. Toen we hem pakte duwde hij zich gelijk van ons weg en toen beukte hij z'n hoofdje tegen de muur op. Wat was dat hartbrekend om te moeten zien. We hebben hem die nacht bij ons in bed genomen en hadden ons voorgenomen de volgende ochtend te kijken hoe het ging.
Die zondag ochtend was hij opgezwollen in z'n gezicht en buikje. En hebben we gelijk gebeld. Ze hebben hem volledig na gekeken en zijn urine gecontroleerd. Hier zaten gelukkig geen eiwitten in dus zijn nieren lekte niet opnieuw. Wat het wel was konden ze niet zeggen dat wilde ze afwachten tot de bloedonderzoeken van woensdag.
Vandaag (woensdag) dus al vroeg op de poli om een plaszakje te plakken en op naar de prikpoli. Omdat ze hem de laatste weken stuk hebben geprikt was hij ook vandaag lastig te prikken. Zijn bloed leek wel motorolie zo dik en het lukte dan ook niet rechtstreeks te prikken. Dus na 2 pijnlijke armen toch maar in z'n vinger. Ook hier was het 3x prikken tot de 4 buisjes eindelijk vol zaten. Gelukkig was onze man er rustig onder zoals altijd. Na het prikken opnieuw terug voor z'n urine die helaas wel erg troebel en geconcentreerd was, dus was even afwachten. En nu komt het spannende wachten tot we vrijdag middag naar de arts mogen voor de uitslagen en controle. Jeetje wat is het wachten toch vreselijk. Me gevoel is niet erg positief en die zit meestal wel goed. Maar laten we toch hopen op goed nieuws.
In spanning tot vrijdag.......
Afgelopen zaterdag/zondag nacht ging het even fout s'nachts. We zaten eindelijk even te ontspannen na de zware dag op de bank tot we een soort raar gebonk hoorde uit de kamer van de jongens. Daar zat onze oudste zoon overstuur en geschokt van z'n broertje te kijken hoe onze kleine man een soort aanval had en z'n hoofd door het hoofdeinde van z'n bedje probeerde te beuken. Toen we hem pakte duwde hij zich gelijk van ons weg en toen beukte hij z'n hoofdje tegen de muur op. Wat was dat hartbrekend om te moeten zien. We hebben hem die nacht bij ons in bed genomen en hadden ons voorgenomen de volgende ochtend te kijken hoe het ging.
Die zondag ochtend was hij opgezwollen in z'n gezicht en buikje. En hebben we gelijk gebeld. Ze hebben hem volledig na gekeken en zijn urine gecontroleerd. Hier zaten gelukkig geen eiwitten in dus zijn nieren lekte niet opnieuw. Wat het wel was konden ze niet zeggen dat wilde ze afwachten tot de bloedonderzoeken van woensdag.
Vandaag (woensdag) dus al vroeg op de poli om een plaszakje te plakken en op naar de prikpoli. Omdat ze hem de laatste weken stuk hebben geprikt was hij ook vandaag lastig te prikken. Zijn bloed leek wel motorolie zo dik en het lukte dan ook niet rechtstreeks te prikken. Dus na 2 pijnlijke armen toch maar in z'n vinger. Ook hier was het 3x prikken tot de 4 buisjes eindelijk vol zaten. Gelukkig was onze man er rustig onder zoals altijd. Na het prikken opnieuw terug voor z'n urine die helaas wel erg troebel en geconcentreerd was, dus was even afwachten. En nu komt het spannende wachten tot we vrijdag middag naar de arts mogen voor de uitslagen en controle. Jeetje wat is het wachten toch vreselijk. Me gevoel is niet erg positief en die zit meestal wel goed. Maar laten we toch hopen op goed nieuws.
In spanning tot vrijdag.......
Reacties
Een reactie posten